ÇOCUKLARI ENGELLEMEYİN YÖNLENDİRİN

Kızım 10 yaşında iken Çocuklar kendi aralarında konuşmuşlar, gelip bana sordu, anne dedi, biz birine eşek şakası yapmak istiyoruz. Gidip markette sepete malzemeleri dolduracağız sonrada bırakıp kaçacağız

Düşün dedim, paraya ihtiyacımız olduğu için o markette ben çalışıyorum ve o gün çok hastayım, ağrı sızı içinde işe gitmişim, çocuklar bu şakayı yapıyorlar ve ben ağlaya sızlaya o sepettekileri yerlerine yerleştiriyorum!

Yüzü değişti, üzüldü.

O zaman, zillere basıp kaçmak? Diye sordu

Düşün, bütün gece bebeği ağlamış bir anne, hasta ve yerinden kalkmakta zorlanan biri, az önce bir yakınının kötü haberini almış biri vs. Sen onlara böyle yapmak ister misin?

Yine üzüldü, sonra sordu: peki biz eşek şakası yapamayacak mıyız?

Hakkıdır tabi. İnsanlarla birlikte gülebileceğiniz bir şey yapın dedim. Mesela biz küçükken bir sokak adı uydurur, sokakta insanlara sorar onların şaşkınlıklarına gülerdik. Aklıma en masum olarak bu gelmişti. Mutluydular, soruyu yönelttikleri kişilerle epey gülmüşler.

Engellemeyin, yönlendirin. İhtiyaç duydukları şeyi zararsız bir şekilde yapmalarını sağlarsanız, kendilerini anladığınız için sizinle bağları daima güçlü olacaktır.