Bedeni ve ruhu örneğin ilkbahar gibi güzel bir şeye karşı bu kadar büyük bir dirençle savaşmaya iten şey nedir? Hangi bilinç altı aciliyet beden ve ruhu bu duruma getirmiş olabilir?
Alerjilerin psikolojik kökeni, gözlemlediğim kadarıyla aldığımızla ihtiyacımız olan arasındaki çatışmanın fazla büyümesidir. Öyle ki bu durumda en bilindik psikosomatik anlamlandırmalar dahi yeterli değildir, çünkü burada söz-konusu olan şey her zaman öfke değildir, ruhun ümidini kaybetmesi gibi daha büyük bir sorundur.
Çoğu zaman bu çatışmalar bilinçli olarak ulaşamayacağımız çok eski deneyimlerimizle alakalıdır. Her zaman yalnızca sevgisizlik ve terk-edilmişlik gibi klasik deneyimlerde söz konusu olmayabilir. Üzerine titrenilen çocuklar, aşırı korunan çocuklar da kendilerini ''görülmemiş'' hissedebilirler, gerçek ihtiyaçlarının fark-edilmediğini düşünebilirler ve bu çocuklar genellikle ailelerinin streslerinin arkasında kalırlar. Aşırı temizlik ve mükemmelliyetçi bir bakım yüzünden de çocuklarımızın ihtiyaçlarını göremeyebiliriz. Ne kadar iyi niyetli olsakta çocuklarımızı bu şekilde ihmal edebiliriz.
Not: Alerjilerin ağır metal birikimi, aşı hasarı ve sentetik ilaçlarla da yakın ilgisi vardır, durum daima bütünsel olarak ele alınmalıdır.
